Het verfijnde muzikale smaakpalet van de Ham Sessions

Wie tijdens het Pinksterweekend (Sinksen) op zoek is naar live muziek, heeft keuze te over. Ook jazzliefhebbers kunnen hun hart ophalen. Denk aan Jazz in Duketown in Den Bosch – misschien wel het grootste gratis jazzfestival van Europa – of het grensverleggende Festival Moers in Duitsland, dat al meer dan een halve eeuw bestaat. Hybride festivals zoals Music Meeting in Nijmegen of het herrezen Jazz Middelheim in Antwerpen voegen nog meer kleur toe aan het muzikale landschap. Maar wie écht iets bijzonders wil, strijkt neer in Gent, waar de intieme maar roemruchte Ham Sessions al twintig jaar een vaste waarde zijn in het Sinksenweekend.

In 2025 viert het festival zijn twintigste verjaardag met de negentiende editie – een licht paradoxaal maar feestelijk feit, en reden genoeg om erbij te willen zijn. De Ham Sessions voelen als een uit de hand gelopen tuinfeest, ontstaan uit de liefde voor muziek van founding father Michel Mast. Wat ooit begon als een klein initiatief, is inmiddels uitgegroeid tot een eigenzinnig festival met concerten door het hele jaar heen.

Michel Mast met Anneleen Boehme, Cyrille Obermüller en Artan Buleshkaj

NIEUWE LICHTING
In de beschutte stadstuin waar het allemaal gebeurt, wordt de muziek bijna letterlijk met de hand geplukt. Mast, inmiddels omringd door een nieuwe lichting medecuratoren – Anneleen Boehme, Cyrille Obermüller en Artan Buleshkaj – zorgt ervoor dat het fundament stevig blijft. Samen waken ze over de kwaliteit en continuïteit van dit unieke muzikale gebeuren.

Concert 1 met Yentl

Concert 9 met Jochen Rueckert

3 x 3 = 9
De formule van de Ham Sessions is even eenvoudig als doeltreffend: drie dagen, drie concerten per dag. In de besloten tuin, omringd door groen en nieuwsgierige oren, begint het eerste concert op zaterdagmiddag om 15.00 uur. Het laatste vangt aan op maandagavond om 19.00 uur.
Die eenvoud biedt de bezoekers rust en overzicht en de organisatie ruimte voor zorgvuldige keuzes. Met een fijne neus voor muzikaliteit – en minstens zulke gevoelige oren – wordt een programma samengesteld waarin jong talent en doorgewinterde artiesten elkaar afwisselen. Nationaal én internationaal. De concerten worden niet simpelweg gepresenteerd, maar uitgeserveerd als een zorgvuldig gecomponeerd menu: verrassend, prikkelend en verfijnd. Precies zoals je mag verwachten van een festival dat uit liefde voor muziek is geboren – en met liefde wordt doorgegeven.

Yentl met sterke opening

YENTL
De eer om het jubileum van de Ham Sessions te openen viel dit jaar te beurt aan de Belgische vocaliste Yentl Verborgt, die optreedt onder haar artiestennaam YENTL. Ze steekt krachtig van wal met eigen composities, waaronder het hoopvolle en melodieuze Southern Skies – een nummer dat ze schreef toen ze haar koffers pakte voor een muzikale uitdaging in Barcelona. Gitarist Jeroen Reggers speelt hier een opvallend sterke rol, met verfijnd en ondersteunend spel. In oktober 2021 studeerde YENTL een semester bij Juliane Heinmann aan het Conservatori del Liceu. De Spaanse invloeden uit die periode klinken na in haar uitvoering van het hartverscheurende Alfonsina y el mar, aanvankelijk slechts begeleid door Jasper De Roeck. In de tent heerste een geladen stilte – je kon een speld horen vallen. YENTL wist het publiek moeiteloos te raken. Als slotstuk kiest ze voor Both Sides Now, een klassieker van Joni Mitchell, geschreven toen die pas 21 was. Zelfs de huismerel kon zijn enthousiasme niet onderdrukken en floot uit volle borst mee – een muzikaal duet uit onverwachte hoek.

KABAS van pianissimo naar fortissimo

KABAS
Het podium ligt volgestouwd met een eclectische verzameling instrumenten. Nog voor de eerste noot klinkt, waarschuwt de band voor een ongewoon volume: niet oorverdovend, maar juist fluisterzacht. Wat volgt is een bijna hypnotiserende ervaring. Klankschalen, verfijnde percussie en subtiele texturen trekken de luisteraar naar binnen, richting een wereld van geconcentreerde stilte en trage opbouw.
Louis Evrard, zittend achter zijn drumstel, strooit intussen gitaarklanken rond alsof hij tovert met geluid. Het publiek glijdt langzaam in een meditatieve trance. Jan Daelman bouwt gestaag spanning op met zijn moog synthesizer, terwijl Nils Vermeulen moeiteloos switcht van contrabas naar elektrische bas. Thijs Troch laat de toetsen achter zich en pakt verrassend genoeg een banjo op. Wanneer Evrard de drums inzet met een krachtige, opzwepende groove, transformeert de set tot een eruptie van ritme en energie. Het enige wat ontbrak, was dat het publiek niet massaal de stoelen opzijschoof om in extase te dansen. De set voelde als één lange, gloeiende muzikale ontlading, afgesloten met een stormachtig applaus.

Florian Arbenz

Chris Cheek

Arno Krijger

CONVERSATION
Een paar jaar geleden startte de Zwitserse drummer Florian Arbenz een bijzonder project: Conversation, waarin hij telkens andere bevriende musici uitnodigt voor unieke samenwerkingen. Voor deze editie stond oorspronkelijk saxofonist Greg Osby op het programma, maar wegens omstandigheden moest er worden geschakeld. En dus kreeg Gent een onverwachte primeur: Chris Cheek, een veelzijdige saxofonist uit Boston, maakte zijn debuut in deze formatie.
De drie – Arbenz, Cheek en hammond-virtuoos Arno Krijger – vinden elkaar meteen in het openingsstuk Boarding the Beat. Alle reserves verdwijnen als sneeuw voor de zon: Cheek schittert op sopraansax, terwijl Krijger diepe, groovende lijnen uit zijn orgel tovert. In het broeierige Sleeping Mountain grijpt Cheek naar de tenorsax, met een zwoele, dromerige toon. Na Old Shaman volgt een kleine hommage aan Arbenz’ jeugd: Stomp, een vrolijke mars die teruggrijpt naar de platencollectie van zijn ouders, waarin Louis Armstrong en marching bands een prominente plaats hadden.
Het trio krijgt alle ruimte om hun muzikale dialoog uit te spinnen. En als kers op de taart is er een toegift: Just You, Just Me. Daarmee komt een rijke, sfeervolle eerste festivaldag tot een waardige afronding.

Halva een muzikale reis door Oost-Europa

HALVA
Violist en componist Nicolaas Cottenie raakte gefascineerd door klezmer – de traditionele Joodse feest- en volksmuziek – en vertaalde die liefde naar een geheel eigen idioom. Met zijn ensemble Halva brengt hij geen klassiek repertoire, maar uitsluitend eigen composities, geïnspireerd op ontmoetingen met de muziek uit Joodse gemeenschappen op de Balkan.
Wat Halva op het podium neerzet is meer dan muziek – het is een zintuiglijke reis. Hun opzwepende klanken zetten aan tot dansen, met energieke melodieën die je als vanzelf meesleuren. Maar er is ook ruimte voor introspectie: melancholie, verlangen en poëtische weemoed klinken door in de rijke arrangementen. De muziek is bij vlagen bijna filmisch, alsof je door een muzikaal reisdagboek bladert.
We dineren in Sofia, nippen koffie in Beiroet, ontwaken met de zon boven Kiev en banen ons een weg door het chaotische verkeer van Saloniki. En als we met het laatste nummer eindigen in een dorpje ergens in Roemenië, rest slechts één vraag: hoe komen we hier ooit nog thuis?

Nathalie Loriers

Tineke Postma

Nicolas Thys

LORIERS / POSTMA / THYS
Nathalie Loriers is een van de meest geliefde pianisten in de Belgische jazzscene – niet voor niets wordt ze vaak omschreven als de “leading lady of Belgian jazz”. Meer dan tien jaar geleden startte ze een bijzondere samenwerking met saxofoniste Tineke Postma en contrabassist Philippe Aerts, destijds haar partner. Speciaal voor dit trio schreef Loriers nieuw werk waarin ruimte en vrijheid centraal stonden.
In Gent keert ze terug in een vernieuwde bezetting, met opnieuw Postma aan haar zijde en dit keer de gelauwerde bassist Nic Thys als solide klankbasis. Wat volgt is een lange, ademende set waarin lyriek en vrijheid hand in hand gaan. In het stuk After schittert Postma op sopraansaxofoon met een helder, melodieus geluid, waarna Thys het stokje overneemt met een warme, verfijnde solo op de contrabas.
De muziek vloeit moeiteloos, ingetogen en krachtig tegelijk. Als de laatste noten zijn uitgestorven, is er gelukkig nog tijd voor een kleine toegift – een intiem sluitstuk van een rijk concert vol nuance, gevoeligheid en muzikale zeggingskracht.

Han Bennink

Ben van Gelder

Reinier Baas

VAN GELDER / BAAS / BENNINK
Bij Han Bennink is elke slag raak – ritmisch én theatraal. Op zijn 83ste is de legendarische drummer nog altijd onstuitbaar actief. Zijn agenda is druk, maar zijn muzikale gezelschap kiest hij zorgvuldig. Ben van Gelder (36) en Reinier Baas (40) behoren tot dat selecte kringetje met wie hij met zichtbaar genoegen samenspeelt. Drie generaties op het podium, maar met een gelijkgestemde energie: ze houden elkaar scherp, dagen elkaar uit, en weten precies wanneer gas te geven – of juist in te houden.
Het Pinksterweekend is voor Bennink geen rustig feestje. De dag ervoor staat hij nog op een festival in Limburg, en op Pinkstermaandag trekt hij alweer richting Drenthe, waar hij woont. Maar op zondagmiddag is hij hier – in Gent – met volle overgave.
De set start krachtig, bijna explosief: een statement. We zijn er. En hoe. Daarna ontspant het spel zich in verrassende wendingen, van uitzinnig tot intiem, van uitbarsting tot stilte. Het gaat alle kanten op, maar nooit zonder richting. Geen moment verveelt – daarvoor is het samenspel te levendig, te scherp, te eigenzinnig.
Van Gelder en Baas spelen met raffinement en emotie – virtuoos zonder opsmuk, met een eigen stem in elke noot. Zij behoren tot de smaakmakers van de Nederlandse jazz, en in combinatie met Benninks dwarse energie ontstaat iets magisch. Zoals zo vaak komt ook Misha Mengelberg, Benninks voormalige muzikale kompaan, langs in gedachten – een eerbetoon dat inmiddels tot het ritueel behoort. Bennink grijpt naar een ander soort podium: de stem. Met ontwapenende charme zingt hij De Sprong – O Romantiek der Hazen. Ontregelend, aandoenlijk en precies zoals het hoort: een onverwacht slot van een optreden dat alle hokjes te buiten ging.

Toon Putteman Trio (Coaching Project Jochen Rueckert)

TOON PUTTEMAN TRIO
Op een conservatorium leer je de theorie – maar vooral: je moet spelen. Spelen, proberen, botsen, groeien. En het liefst onder begeleiding van zwaargewichten die hun sporen al ruimschoots verdiend hebben. Voor het Toon Putteman Trio kwam die kans in de vorm van een coachingproject met niemand minder dan drummer Jochen Rückert – of, zoals hij zichzelf doorgaans schrijft: Rueckert.
Geboren in Keulen, verhuisde Rueckert in 1997 naar New York, waar hij uitgroeide tot een gevestigde naam in de internationale jazzscene. Hij is inmiddels Amerikaans ingezetene, maar zijn muzikale invloeden blijven rijk en Europees van kleur.
Het initiatief kwam van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK) in Gent, die het jonge, veelbelovende trio deze kans bood. Hoe het precies ging? Waarschijnlijk: een paar dagen intensief repeteren met Rueckert als mentor, en dan meteen het diepe in – live op de Ham Sessions, voor een aandachtig en kritisch publiek.

En dat ging meer dan goed. De drie jonge musici hielden zich niet alleen staande, ze bloeiden op. Hun optreden was afwisselend, vrij en fris. Er was ruimte voor improvisatie, subtiele spanningsopbouw, energieke solo’s, én er klonk een flinke dosis eigen werk van Toon Putteman zelf. Ambitieus én overtuigend. Een set die getuigde van lef, talent en vakmanschap.

Thomas Decock Quintet

HOOGTEPUNT
Alsof het muzikale kleurenpalet van deze jubileumeditie nog niet rijk genoeg was, voegde het kwintet rond jazzgitarist Thomas Decock er een betoverende schakering aan toe – een slotakkoord dat voelde als een zeldzame traktatie. De belezen en bezielde Decock bracht onlangs nog een indrukwekkend nieuw album uit op het gerenommeerde W.E.R.F. Records, en dat wilde hij graag delen met het publiek in Gent.
Met The Wrong Side – afkomstig van het eerdere album Light Travelers – opende hij subtiel, als een fijnzinnige amuse om de smaakpapillen wakker te maken. Daarna zette hij met zijn band de deur wijd open naar een wereld vol nuance, warmte en diepgang. Steven Delannoy schitterde op saxofoon met melodieus spel dat raakte, terwijl Harrison Steingueldoir het klankbeeld verrijkte met zijn intelligente, weelderige pianospel. Daaroverheen golfden sfeervolle soundscapes, gedragen door een ritmesectie die elegant en trefzeker speelde: Frederico Pecoraro op contrabas en Gert-Jan Dreessen op drums.

Een krachtig moment volgde met een meesterlijke bewerking van Cherokee Louise van Joni Mitchell, waarin harmonie, emotie en vakmanschap samenvloeiden tot een intens muzikaal statement.
Decocks inspiratie komt uit de literatuur – en niet van de lichtste soort. Denk aan Oscar Wilde, Fjodor Dostojevski, of Gabriel García Márquez. Die laatste vormde de vonk voor Buendía, een rijk gelaagde compositie vernoemd naar de familie uit Honderd jaar eenzaamheid. De luisteraar werd meegezogen in een klankwereld vol subtiele spanning en meeslepende schoonheid.
Dat Decock ook op andere bronnen kan teren, bewees hij met Some Place in India, een compositie ontstaan uit zijn fascinatie voor het nummer Punjab van tenorsaxofonist Joe Henderson. Tot slot keerde hij terug naar zijn eigen archief met het nostalgisch-resonerende The Graham Number – een elegante afronding van wat onmiskenbaar een van de hoogtepunten van de dag was.

Jochen Rueckert Quintet

SLOT
Soms ontstaat iets moois uit een eindeloze e-mailwisseling – zo ook het concert van Jochen Rueckert, een spontane ontmoeting op afstand die uitmondde in een zorgvuldig samengesteld jazzkwintet. Aangekondigd als de Premier League van de moderne jazz, beklimt het bijzondere ensemble het podium met overtuiging en flair.
Na een korte, trefzekere drumintro van Rueckert zetten de drie blazers meteen stevig in, unisono op de voorgrond – als een orkestrale kennismaking. Daarna krijgt elk instrument de ruimte om zich voor te stellen. Joris Roelofs laat op basklarinet een bloedmooie solo horen die zich diep nestelt in de sfeer van de avond.
De set bestaat uit composities van Rueckert zelf, met als opener The Dress, afkomstig van zijn album With Best Intentions. Op datzelfde album zijn ook Nils Wogram, Joris Roelofs en Doug Weiss te horen – en precies die geest wordt op het podium voelbaar. Met overgave en chemie speelt het kwintet met, inderdaad, de beste intenties.

In het robuust groovende Rainbow Road – geïnspireerd op het gelijknamige parcours uit het Nintendo-spel Mario Kart – krijgen de blazers de ruimte om te schitteren. Wogram blaast de zaal omver met imposant trombonewerk, en ook Seamus Blake op tenorsax blijft niet achter. Het nummer dendert uptempo voort, tot Roelofs de fakkel weer overneemt, waarna de drie in een zwierige cadans samen eindigen.
Catholic Mahogany en het verrassende Unmitigated volgen. Deze laatste jazzwals blinkt uit in onvoorspelbare solo-volgorde, wat het geheel spannend en speels houdt.
Het titelstuk With Best Intentions vormt een opvallende uitschieter: een compositie zónder drums, maar vol vuur. Wogram ontsteekt het muzikale vuurwerk, waarna Roelofs zich aansluit en de twee in een bezield duet het podium in beweging zetten.

Tot slot sluiten alle musici samen af. Het voelde te kort – of gewoonweg té goed. Of allebei.

TOT DE VOLGENDE HAM
En zo vlogen drie intensieve, muzikale dagen voorbij in de zonovergoten tuin van de Ham Sessions. Een rijkgeschakeerd palet aan klanken werd opgediend – vol smaak, nuance en verrassing. De eerste dag begon nog wat aarzelend met een spatje regen, maar al snel kreeg het weer het ritme van het festival te pakken: droog, aangenaam en af en toe zelfs zonnig.

We nemen afscheid met de klanken nog in onze oren en de merels als echo in het groen. Maar wie niet genoeg kan krijgen van de Ham, doet er goed aan de website in de gaten te houden en tijdig te reserveren. Want dit twintigjarige jubileumjaar is nog niet voorbij. Er komt nog meer moois aan.

HAMSESSIONS.BE

HAM SESSIONS OUTDOOR 2025
Ham 12, Gent (B)
7, 8 en 9 juni 2025
Tekst en fotografie: Ella & Eddy Westveer

PROGRAMMA DAG 1

YENTL
Yentl – zang
Wout Gooris – piano
Jeroen Reggers – gitaar
Jasper De Roeck – contrabas
Jesse Dockx – drums

KABAS
Thijs Troch – toetsen, banjo
Jan Daelman – fluit, moog, klankschalen, percussie
Nils Vermeulen – contrabas, basgitaar
Louis Evrard – gitaar, drums

FLORIAN ARBENZ’ CONVERSATION
Florian Arbenz – drums
Arno Krijger – hammond
Chris Cheek – tenor-, sopraansaxofoon

PROGRAMMA DAG 2

HALVA
Nicolaas Cottenie – viool
Eline Duerinck – cello
Robbe Kieckens – percussie
Iran Shiran – accordeon
Laurent Cloe – klarinet

LORIERS / POSTMA / THYS
Nathalie Loriers – piano
Tineke Postma – alt-, sopraansaxofoon
Nicolas Thys – contrabas

VAN GELDER / BAAS / BENNINK
Ben van Gelder – altsaxofoon
Reinier Baas – gitaar
Han Bennink – drums

PROGRAMMA DAG 3

TOON PUTTEMAN TRIO
Coaching Project Jochen Rueckert
co-productie met KASK/Conservatorium
Thibaut De Ryckere – piano
Toon Rumen – contrabas
Toon Putteman – drums

THOMAS DECOCK QUINTET
Thomas Decock – gitaar
Steven Delannoye – tenor-, sopraansaxofoon
Harrison Steingueldoir – piano
Federico Pecoraro – basgitaar, electronica
Gert-Jan Dreessen – drums

JOCHEN RUECKERT QUINTET
Seamus Blake – tenorsaxofoon
Nils Wogram – trombone
Joris Roelofs – basklarinet
Doug Weiss – contrabas
Jochen Rueckert – drums

HAMSESSIONS.BE