Tijd, ruimte en razend goede muziek — de slotdag van Jazz Brugge

Brugge, de stad die al sinds de 9e eeuw zijn middeleeuws hart koestert, blijkt minstens zo bedreven in het omarmen van het nieuwe. Tussen de reien en gotische gevels duiken moderne lijnen op: een futuristische bibliotheek uit de jaren ’70, een modernistisch rijksarchief uit 2012, en het Concertgebouw dat sinds 2002 boven het eeuwenoude stratenplan uit rijst als een hedendaagse kathedraal van klank — een gebouw dat niet voor niets prijkt in 1001 Buildings You Must See Before You Die. Het gebouw werd geopend in het jaar waarin Brugge Culturele Hoofdstad van Europa was. Het gebouw werd officieel geopend op 20 februari 2002 om 20:02 uur.

TIENDE EDITIE
Sinds 2002 organiseert het Concertgebouw samen met partner KAAP het 2-jaarlijkse festival Jazz Brugge. In 2025 werd de tiende editie gevierd — een jubileum dat op de slotdag een muzikale wereldreis werd.

TIJD- EN WERELDREIZIGERS
Clément Janinet trad op als een muzikale cartograaf van tijden en tradities. Met Garden of Silences, zijn nieuwe kwartet met de Noorse multi-instrumentalist Arve Henriksen, belichaamde hij het festivalthema Crossing Cultures tot in de finesse. Het Brugse publiek kreeg de finale van hun zesdelige premièretour door Frankrijk en Zwitserland cadeau: een slot dat in sfeer en verbeelding de grenzen van plaats en tijd liet vervagen.

Experiment, improvisatie, volksmuziek en barok vlochten zich tot een vloeibare voorhoede van de jazz. Accordeonist Ambre Villermoz en contrabassist Robert Lucaciu kleurden de muziek met rijke, bijna tastbare dialogen, terwijl Janinet tussen viool en nyckelharpa zweefde. Henriksen wisselde zijn dienende trompet en cornet in voor zang die eerder leek op rituele uitroep, ondersteund door gebaren die telkens dezelfde vraag opriepen: Waar ben ik — en wanneer? De muziek, zwevend tussen eeuwen en culturen, voelde tijdloos.

KLARA OP DE UITKIJK
De klassieke radiozender KLARA — al jaren ook een vrijhaven voor jazz en wereldmuziek — registreerde de concerten in de grote zaal en zendt ze integraal uit. Door een technisch euvel begon de avond een half uur later, maar dankzij de uitzendingen op 8 en 15 december (zoals festivalhost Lies Steppe onthulde) kan wie wil het eerste en laatste concert opnieuw beleven.

Benjamin Sauzereau & Remorque

KAMERMUZIEKZAAL — REMORQUE OP STOOTKRACHT
In de hoekige, intieme Kamermuziekzaal presenteerde gitarist Benjamin Sauzereau zijn kwartet Remorque. Wie op de begane grond geen plaats vond, kon hogerop terecht in de zigzaggende galerijen tot vier verdiepingen hoog — een theatrale setting die de muziek extra reliëf gaf.

Sauzereau, een in Brussel woonachtige Fransman, werkt aan een groeiende collectie composities die hij zelf omschrijft als een “aanhangwagen vol liedjes”. Net als bij John Zorn’s Masada-project dienen zijn stukken verschillende bezettingen, maar Remorque is een bijzonder verfijnde versie daarvan: viool (Amèle Metlini), cello (Annemie Osborne) en pedal-steel (Vitja Pauwels) vormen samen met zijn gitaar een snarenlabyrint.
De set begon dreigend met L’imminence de la Catastrophe, kort en scherp als een stormwaarschuwing, en eindigde in het extatische Heroes in the Seaweed. De cohesie van het ensemble sprak boekdelen — vier stemmen die tot één organisme leken te versmelten.

Craig Taborn – Tomeka Reid – Ches Smith

ONNAVOLGBAAR — CRAIG TABORN SLUIT AF
Dat Jazz Brugge voor zijn finale de Amerikaanse pianist en componist Craig Taborn had gestrikt, bleek een meesterzet. Nog geen maand geleden ontving hij de prestigieuze MacArthur Fellowship — de fameuze “Genius Grant” — waarmee hij zich voegt bij namen als Tomeka Reid, Mary Halvorson, John Zorn, Vijay Iyer en Ornette Coleman.

Dit trio met Tomeka Reid en Ches Smith, opgericht in 2018, beweegt zich soepel tussen traditie en toekomst. Taborns composities voor dit gezelschap balanceren tussen hedendaagse kamermuziek, Afrikaanse en Caribische invloeden en echo’s van Sun Ra, Mamman Sani, Drexciya en het Art Ensemble of Chicago. Een album met dit repertoire wordt begin 2026 verwacht.

Tomeka Reid

FINALE — EEN KOORTSACHTIGE CLIMAX
Nagenoeg zonder onderbreking golfde de muziek van plechtig en monumentaal naar minimalistisch en repetitief, steeds omkranst door fijnzinnige melodieën. Taborn liet zijn vingers dansen over de toetsen alsof hij het licht zelf kon modelleren. Tomeka Reid mengde haar cello met elektronica tot een fluïde, zoekende klank, terwijl Ches Smith een enorm arsenaal slagwerk benutte — niets bleef onaangeroerd.

Met een uitbundige uitvoering van Geri Allens When Kabuya Dances, voorafgegaan door een virtuoos pianointro en een pulsende groove, werd de finale gloeiend heet ingezet. Het publiek stond als één blok overeind: een welverdiende staande ovatie

SLOT
Met deze zinderende laatste avond sloot de tiende editie van Jazz Brugge een indrukwekkend drieluik af. De festivalorganisatie bewees opnieuw dat Brugge — geworteld in het verleden — een vruchtbare bodem blijft voor grensverleggende muziek en internationale ontmoetingen.

JAZZ BRUGGE
Concertgebouw Brugge
Brugge (B)
16 november 2025
Tekst en fotografie: Ella & Eddy Westveer

CLÉMENT JANINET QUARTET
FT. ARVE HENRIKSEN
‘GARDEN OF SILENCES’
Clément Janinet – viool, nyckelharpa
Arve Henriksen – trompet, elektronica, zang
Ambre Villermoz – accordeon
Robert Lucaciu – contrabas

BENJAMIN SAUZEREAU & REMORQUE
Benjamin Sauzereau – gitaar
Annemie Osborne – cello
Amèle Metlini – viool
Vitja Pauwels – pedal steel gitaar

CRAIG TABORN – TOMEKA REID – CHES SMITH
Craig Taborn – piano, toetsen, electronica
Tomeka Reid – cello, electronica
Ches Smith – drums, percussie, vibrafoon, xylofoon, glockenspiel, tam-tam. elektronica en meer!

KAAP.BE/JAZZ-BRUGGE