Tom Wouters 1971-2021
Tom Wouters
“King of the Zulu’s”
1971 – 2021
Op zaterdag 3 april 2021 werd in intieme kring door familie en vrienden afscheid genomen van Tom Wouters. Er werd teruggeblikt met verhalen en herinnerd met anekdotes. En natuurlijk ontbrak er geen (live) muziek!
Zelf nam Tom, nog geen 50 jaar oud, een week eerder afscheid van het leven.
TALENTVOL
Tom Wouters beschikte over veel talenten. Op jonge leeftijd was hij goed in judo. Hij had de bruine band en behaalde gouden medailles. Hij was goed in sport en fietste en liep marathons. Dat laatste nog heel recent waarbij hij ingewikkelde trainingsschema’s opstelde om tot het beste resultaat te komen. Hij was gedreven tot het uiterste en alleen perfectie was goed genoeg. En dat was met alles zo. Ook wanneer hij bijvoorbeeld bij een vriend hielp in de verbouwing en een muur moest voegen. De verhouding van de te mengen voegmortel moest extreem nauwkeurig. De angst om kleurverschillen te krijgen was groot.
Hij ontwikkelde ook een nieuwe passie en ging tekenen.
MULTI-INSTRUMENTALIST
Toch was muziek ongetwijfeld zijn grootste passie en talent. Bij hem thuis was er altijd muziek en al snel legde hij zich toe op notenleer, werd tamboer, drummer in een bigband en speelde gitaar werd singer-songwriter. Elk instrument waar hij zijn zinnen op zette, maakte hij zich machtig om te kunnen spelen. Als de beste! Vibrafoon, xylofoon, altsax, tenorsax, elektrische gitaar, zang, piano en op het laatst ook trompet. Als 13- of 14-jarige speelde hij een solistenconcert in zijn woonplaats Zottegem. De krant had hem aangekondigd als supertalent en na zijn optreden kreeg hij een staande ovatie! Zelf kwam hij na afloop enigszins beteuterd van het podium, want hij had één foutje gemaakt.
Tom was een groot talent en fantastisch muzikant. Hij ontwikkelde op al zijn instrumenten fantastische klanken dat samenging met een laag zelfbeeld. Eeuwige twijfel ondanks de obsessie tot het uiterste. Hij ging alle uitdagingen aan tot in extremen en het sierde hem dat hij weigerde wat hij niet wilde. Dat maakte hem ook voor anderen niet altijd een simpel persoon. Hij werd vaak gezien als iemand met een immer wijzigende gebruiksaanwijzing.
Niemand kon hem helpen en doorgronden. Hij bleef vechten om overeind te blijven. Het vechten tegen zijn demonen werd voor hem uiteindelijk een lijdensweg. Ook de bigband Flat Earth Society, waar hij sinds 1999 in speelde moest hij (van zich zelf) in 2016 verlaten.
Tijdens de afscheidsdienst waren de superlatieven niet te tellen. Zijn vaste vriend Bart Maris sprak mooie woorden en leidde het optreden van de (bijna) totale band in. Zij speelden King Of The Zulu’s met tekst en groove van Tom.
‘Voor het slapen gaan’ droeg Peter Vermeersch een gedicht voor van Paul van Ostaijen:
Wanneer de zandman nog eens komt
– maar hij komt niet meer –
zullen wij slapen gaan en dromen
van een droom
die niet gedroomd werd
Ach alle mensen slapen goed
die de deur op grendel weten
Eddy Westveer
