Gard Nilssen ontvlamt met zijn Acoustic Unity Quintet

Gard Nilssen
Kjetil Møster en Petter Eldh
Erik Hegdal en Signe Emmeluth

Het kompas van Nilssen
De Noorse drummer en componist Gard Nilssen is een muzikale vrijbuiter die zijn eigen kompas volgt—een kompas dat al generaties lang in zijn familie wordt doorgegeven. Vanuit zijn geboorteplaats, tevens die van Henrik Ibsen, rolde hij via Trondheim, waar hij studeerde bij Audun Kleive, de wereld van het internationale toeren in. Vanuit Oslo reist hij onophoudelijk: deze winter nog met Bugge Wesseltoft en Arild Andersen. Intussen bouwt hij gestaag aan een indrukwekkend universum van eigen bands, variërend van Bushman’s Revenge en sPacemonKey tot het Supersonic Orchestra en zijn Acoustic Unity.

VAN TRIO NAAR KWINTET
Dat Acoustic Unity als trio begon, is op een avond als deze in Paradox nauwelijks voor te stellen. Nilssen breidt zijn klankwereld nu uit met een kwintetvariant, een formatie die meteen grootse ambities verraadt. Hun recente album Great Intentions vormt de ruggegraat van het programma. De bezetting verschilt licht van de plaat: rietblazer André Roligheten ontbreekt, maar de al jaren met Nilssen verbonden Eirik Hegdal neemt diens plek met verve over. Samen met multiblazer Kjetil Møster en de in Oslo woonachtige Deense altiste Signe Emmeluth, die ook de compositie Finden Steiger bijdroeg, ontstaat een rietsectie die zowel breed als brutaal durft te ademen.

Gard Nilssen Acoustic Unity Quintet

TELEMARK-KANALEN
De avond opent met Telemark Twist, een harmonisch glinsterende compositie met Zuid-Afrikaanse vleugjes. Vrolijk, luchtig en ritmisch slingerend als de Noorse avontuurlijke waterweg met smalle rivieren, sluizen en meren van de kust bij Skien tot in de bergen bij Dalen. Het kwintet schept een sfeer waarin melodieën evenzeer verwarren als betoveren—een uitnodiging om mee te laveren tussen Nilssens muzikale boeien en wendingen.

Bandleider Gard Nilssen

TIEN JAAR AKOESTISCHE EENDRACHT
In Swedish Delight van Roligheten duiken plots warme, Ellingtoniaanse kleuren op: rijke saxofoonharmonieën die elegant botsen en dansen. De drie saxofonisten draaien moeiteloos mee in het percussieve weefsel dat Nilssen heeft bedacht, terwijl bassist Petter Eldh—schijnbaar achteloos achteroverleunend—de regie ineens grijpt met een onstuimige solo. Het podium ademt feestelijkheid. En dat is terecht: Acoustic Unity viert zijn tienjarig jubileum.

Acoustic Unity met volstrekt unieke signatuur

DANSENDE VRIJHEID EN GRENZEN OPZOEKEN
De tweede set wordt met Acoustic Dance Music direct opengebroken: een vrijgevochten uitbarsting waarin tempo, energie en chaos om voorrang strijden. Harmonieën en dissonanten vliegen beurtelings door de zaal. Emmeluth stoot felle staccato’s uit haar alt, terwijl Hegdal van instrument wisselt alsof hij in een muzikaal laboratorium staat—soms zelfs twee tegelijk spelend. De grenzen van het jazzidioom worden gretig opgezocht en even makkelijk omver gekegeld.

Zweedse bassist Petter Eldh

Rust keert in met het ingetogen Alpaca on the Country van Hegdal. De band laat de muziek ademen, voordat een lange, ritmisch gelaagde versie van The Root de spanning weer opbouwt. Elke muzikant schuift in en uit het percussieve patroon, waarna een bijna abstracte improvisatie uitwaaiert en het thema langzaam terug naar het oppervlak drijft—een elegante boog van chaos naar helderheid.

Gard Nilssen Acoustic Unity Quintet

VAN ALPACA TOT MCCARTNEY
Voor het slot kiest Nilssen voor onverwachte tederheid: Waterfalls, een bewerkt nummer van Paul McCartney uit 1980, wordt met zachte melancholie ontvouwd. Het voelt als een ideaal afscheid, maar het Tilburgse publiek denkt daar anders over. Het applaus zwelt aan tot een dwingende roep om meer. Het kwintet geeft zich gewonnen en sluit af met het bruisende Boogie Stop Tøffel van het Supersonic Orchestra. Een uitbarsting van energie na een concert dat al bol stond van uitzonderlijke muzikaliteit en avontuur.

GARD NILSSEN ACOUSTIC UNITY QUINTET
Eirik Hegdal – tenor-, bariton-, sopraninosaxofoon, klarinet, percussie
Signe Emmeluth – altsaxofoon, percussie
Kjetil Møster – tenor-, baritonsaxofoon, percussie
Petter Eldh – contrabas, percussie
Gard Nilssen – drums

Paradox Tilburg (NL)
3 december 2025
Tekst en fotografie: Ella & Eddy Westveer