Bosso & Mazzariello Tandem

FABRIZIO BOSSO & JULIAN OLIVER MAZZARIELLO
Tandem

Ik ontvang al jarenlang mondjesmaat post. En als ik dan iets ontvang is het een brief van een commerciële partij of de belastingdienst.

Af en toe ligt er een zending uit Italië op de mat. Ik weet dan meteen dat het om een te recenseren cd’tje gaat. Onlangs haalde ik de cd Tandem Live at Umbria Jazz Winter uit de envelop.

Fabrizio Bosso, de Italiaanse trompettist en zijn landgenoot, pianist Julian Oliver Mazzariello, werken al jaren samen. Hun samenwerking in de concertzaal is, met dank aan Warner Music en Umbria Jazz, geregistreerd en op cd uitgebracht.

Het album Tandem Live bevat o.a. klassiekers van de erflaters van de jazzpiano, Thelonious Monk en Erroll Garner en muziek van filmcomponisten als Morricone en John Williams.

Het tweetal gaat van start met Domenica è sempre domenica, het titelnummer van de gelijknamige komedie uit 1958, een parodie op het quizfenomeen, waarin deelnemers de meest waanzinnige capriolen uitvoeren omdat er een camera op hen is gericht. Het circus is weer in de stad en het publiek zit gelijk op het puntje van zijn stoel, al is het maar vanwege het weergaloze tempo waarin het tandem het nummer ten uitvoer brengt.

Na het openingsnummer gaat het tempo iets naar beneden, maar het lijkt of de programmering de heren noodzaakt de vaart er flink in te houden. Dat kan natuurlijk ook met de montage te maken hebben. Het klinkt als een verhaalwedstrijd waarin niet de vertelling, maar het aantal voorgedragen  zinnen centraal staat.

Het aantal eigen composities is beperkt en dat past prima bij deze bescheiden heren, maar het is de vraag of ze zichzelf wel voldoende eer aan doen. De Mazzariello- compositie Goodness Gracious, waarin Bosso met zijn gedempte trompet de toon zet en de pianist met zijn springerige akkoorden en onwaarschijnlijke solo’s zijn fysieke grenzen lijkt te verkennen, zou zo afkomstig kunnen zijn uit een Broadway musical. En met Rumba for Kampei brengt het tweetal ons naar Latijns-Amerika, de bakermat van de moderne dans met snelle trompetsalvo’s en speelse interacties tussen Bosso en Mazzariello.

En wat te denken van Nuovo Cinema Paradiso, dat van start gaat met de door electronica opgewekte echo’s van door Bosso ingezette melodielijnen, en eindigt met het broze Morricone- thema van deze kaskraker. Na een kort applaus klinkt Bemsha Swing en zo zijn we weer even terug op aarde, al is deze opgetekend in de dissonante klankkleuren van de meester van de onverwachtse wending.

Helaas is ook dit nummer niet vrij van Bosso’s electronica. Een leuk experiment in de concertzaal, maar overbodig op deze live- registratie van een bijzonder duo.

Ach, en dan is er  Schindler’s list,  het sentimentele titelnummer van de aangrijpende Spielbergfilm. Het enige nummer op deze plaat die in een studio is opgenomen. Een prachtige introductie door het kwartet van Luca Bagagli, die ook tekent voor het arrangement. Mooi, maar de vraag is of dit uitstapje met sextet noodzakelijk is.

Het album eindigt met Bosso’s specialiteit: Duke Ellington. In a Sentimental Mood. Als een gesprek in de zaal de opname dreigt te verstoren klinkt een lange sis en even later gaat het volume omlaag. Snel terug naar het openingsnummer? Of nog even nagenieten van een optreden waar enthousiasme, genialiteit en spitsvondigheid in gelijke mate vertegenwoordigd zijn. Ik zou kiezen voor het laatste.

Robin Arends

Tandem

Fabrizio Bosso
– trompet
Julian Oliver Mazzariello – piano
Luca Bagagli – viool
Lenordo Spinedi – viool
Elena Favilla – altviool
Kyungmi Lee – cello

WWW.FABRIZIOBOSSO.EU
WWW.UMBRIAJAZZ.IT