Duoverslag van concert op alternatieve zolder

Vrijdag 22 maart 2019 presenteerde het Piet Verbist Quartet de nieuwe CD “Suite Réunion” op een bijzondere plaats. Bij de voorzitter van de jazzzolder werd geconcerteerd en dat voelde een beetje als thuis.

WINUS JASSEPOES OVER PIET VERBIST
“……schitterend concert werd het ten huize, bureelruimte en werkplaats van de voorzitter van de Jazzzolder. De plaats kreeg de naam ‘Green 10’ kreeg opgespeld. Ook nachtvogel Chris Joris kwam gewapend met een camera en een geoefend luisterend oor een avondje genieten. Dat verslag lees je hieronder. Bij mij duurde het wat langer om ‘er in te komen’ en lukte dat pas echt naar het einde toe van de eerste set met een stevige bop, ‘Dry Minded’ noemde die, dacht ik, en was opgedragen aan Piet’s zoon. Ja en bop, da’s  iets da’k altijd al graag lust ! In de tweede set was ik dan helemaal mee om te genieten van de mooie, vertellende nummers, soms met Arabische insteek zoals ‘Asylum’, opgedragen aan de vluchtelingen en asielzoekers van deze wereld, een actueel thema , of een aftastend ‘Hope in Despair’, inderdaad hoop scheppend…Veel spelplezier ook in dit groepje vrienden, topmuzikanten, samengekomen voor deze ‘Suite Réunion’ waar de Amerikanen dan weer graag ‘Sweet Reunion’ van maakten maar dat beviel Piet Verbist zeer ! ‘The Beauty in the Beast’ was het afsluitende stuk vanavond en dat was Piet’s eigen egostreling waar natuurlijk nog een bis achteraan kwam na een enthousiast applaus. Mag het gezegd dat dit weer een grootse avond was ?!”

CHRIS JORIS DOET VERSLAG
Het cd-release concertje van het Piet Verbist Quartet klonk nog warmer en ontroerender dan op de cd, maar dat is een oud, gekend cliché bij muzikanten en liefhebbers, lees, jazzliefhebbers, omdat er niets boven het live-gebeuren gaat, al is de cd een zeer mooie getuigenis van de composities van de leider-bassist (Piet Verbist) en het welkome bestaan van zulk kwartet, waarin de “the sound of jazz” nog herkenbaar is, al flirt Piet met Oriêntale thema’s en ritmische zetting, omdat hij composities opdraagt aan de vluchtelingen, asielzoekers en de grote migratie, die zich momenteel voordoet. Mooie thema’s, die onmiddellijk aanspreken, zonder dat je je een domoor hoeft te voelen binnen dit tijdperk van gezocht manièrisme, en bloedmooie ballades, die gaan over o.a. “Hope In Dispair”. Een groot deel van de eerste set werd gevuld met een suite, stukken, of delen, zeg maar, die geen applaus afwachtten, maar organisch in mekaar overvloeiden, een heel concertief concept, dat mijn respect afdwingt.

CASTING
Verbist’s casting voor dit kwartet bestaat uit lekkere muzikanten van eigen bodem: een adequate pianist met poëzie en ritme: Bram Weijters, onze nationale trots op drums en sinds jaren Mechelaar in residentie: Dré Pallemaerts, die duidelijk in zijn element was en zéér creatief spetterde en uitstraalde wat een volwassen slagwerker kan aanvangen met onderlijning en dynamieken, en tenslotte mijn “eigen” saxofonist, ja, dat is grappig, je gaat een muzikant engageren in je groep, en dan is die “van jou”. Fier ben ik op hem, want hij is één van die Belgische tenoristen, die je onmiddellijk herkent op plaat of op de radio, een oud gegeven in de jazz, die wat verloren gaat, en hij was lang onderkend, maar dat is verleden tijd, hij wordt eindelijk opgemerkt door de echte jazzfamilie in ons landje, en terecht, want hij is een sterk saxofonist en een groot verteller, een integer muzikant in hart en ziel.

Ook ging dit concert door in de bureelruimte van voorzitter Hans Vandenbogaerde, waar menig bezoeker van zei, dat het een schitterende accoustiek bezit en het gevoel, dat Jazzzolder “thuis” was, in een eigen sfeer oppereerde, sinds het verlies van de kapel aan het Sint-Romboutskerkhof. Een zeer mooi concert in die intieme sfeer, die de jazzzolder Mechelen zo uniek maakt.

Green 10 Mechelen (B) 22 maart 2019
Tekst: Chris Joris en Winus
Fotografie: Winus (JASSEPOES.BE)