Donker en verfijnd Half Easy Trio met lid nieuwe lichting drummers
Op vrijdag 24 januari 2020 speelde het in Rotterdam ontstane trio Half Easy in Predikheren in Mechelen. Het trio dat eigen werk speelt van de Bulgaarse drummer Martin Hafizi, bestaat verder uit de Oostenrijkse bassist Johannes Fend en de Duitse pianist Franz von Chossy.
Van dit concert een verslag in woord en beeld van Chris Joris en Erwin van Rillaer a.k.a. Winus of Jassepoes
Bij het binnenkomen in Predikheren, Mechelen, kreeg ik terstond bassist Christophe Devisscher in het vizier, en vertelde hij mij van zijn samenwerking in het verleden met de Duitse pianist van het trio; Franz von Chossy, een ontzaglijk mobiele klavierist met duidelijke klassieke roots en een onafhankelijkheid in de handen, die dan ook nog eens een fluwelen touché neerzetten. De contrabas stond in de handen van Oostenrijker Johannes Fend en de componist van alle stukken was de Bulgaarse drummer Martin Hafizi, een bescheiden, wat verlegen jongeman, die elke compositie voorzag van wat uitleg en hij mag beschouwd worden als lid van de nieuwe lichting drummers, zoals die bij Avishai Cohen verschijnen of bij Scandinavische of Oost-Europese jazzbands.
KLEUR
Natuurlijk waren vele composities geënt op repetitieve grooves, odd-meters en syncopen, doch pastte de drummer de kleur van het drumstel aan per nummer door middel van een cymbaaltje op de tom, een doek over de snaredrum of ratelaars op de hi-hat, een onmiddellijk bewijs van zijn interesse in kleurlegging, en was zijn cymbaalwerk zeer verfijnd naast zijn duidelijke techniek. Ik verborg het niet aan de omstaanden tijdens de pauze, dat ik de muziek in de eerste set wat mechanisch vond, al werd er schitterend gespeeld, maar ik miste ontroering, wat uiteraard een zeer subjectief gegeven is, maar de tweede set bracht soelaas: veel meer uitgewerkte thematiek, harmonischer, en zelfs suites kwamen aan bod, zodat je het gevoel kreeg naar actuele Europese muziek te luisteren in een “jazz”-setting. Daar steeg de temperatuur en schonken de drie solisten zichzelf de kans om echt aan het woord te komen. Zo eindigde het concert in een mooie climax, waarin Franz von Chossy de hemel invloog op een stevige opwindende tandem van de bassist en de componist-drummer. Strijkpartijen op de contrabas in samenspel met de piano wisselden met stromende 5/8 grooves. Ze kregen een bis, en die bleek ook zeer verfijnd een antwoordje te zijn op dat vorige stuk.
Chris Joris
Na het eind van dit tweede JaZZZolderse concert in het nieuwe jaar leek iedereen het erover eens: de tweede set genoot duidelijk weer de voorkeur, was een homogener geheel en da’s wel waar, alhoewel de teneur zowel in de tweede set, net als in de eerste niet direct overliep van vrolijke tunes, maar de composities, allen van de hand van drummer Martin Hafizi, kwamen dan ook uit een periode waar die het moeilijk had. De start van het concert begon nochtans net als de bron van een helder, klaterend beekje en ‘Can’t Wait’ ontsprong en ontwikkelde zich dartel en haast extatisch.
DONKER BOS
Daarna werd het allemaal wat dramatischer, donkerder ook en zaten we wat in een spookstad atmosfeer, a ghost town maar dat bleek dan te gaan over de angsten die je kan doorstaan in een donker bos en zelfs huilende wolven waren samplegewijs bij op het podium… Waar de band graag putte uit songs uit de net verschenen CD ging het even later dan weer free. ‘We gonna create a tune, nobody knows what’s gonna happen’ gaf Martin dan mee en dat bleek ook niet echt een opbeurende tune, was eerder een onrustig verder dwalen in dat bos van daarnet en de aangestreken bas klonk klagend en vermoeid. Het zou pas sterker, hoopvoller worden met ‘Me vs mE’, het laatste nummer voor de pauze maar eerst kwam de Bulgaarse eigenheid van de componist nog boven drijven in een Balkan tune (‘Folk’s Meadow’) met een lange intro aan de start en die song sleepte zich wat plechtstatig voort waarbij de bas vooral het woord bleef voeren, naast de uitstekende pianist natuurlijk!
TREIN
Na de pauze horen we samples, voices aan de start van ‘Schizo’ en de toon is gezet maar het wordt wél luchtiger al klaren die luchten niet meer zo helder op als aan de start van set één. De drummer draait kaleidoscopisch, als in een spinning wheel naar het einde toe. Het moet gezegd: al zijn de nummers dan niet echt happy te noemen, ze blijven boeien door het spel van dit weer lekkere trio want het zijn allen klassebakken hoor, geen verdere lessen meer nodig! Uiteindelijk wordt het concert afgesloten met het titelnummer van de CD ‘Bright is Dark’ en dat komt mooi aanrollen met veel cymbalen, is heel filmisch ook en vertelt mij het verhaal van noeste arbeid, berusting en vrede? Mijn fantasie natuurlijk; beelden bij een uitgesponnen stuk, een trein met veel wagonnetjes achter. Een trein die een aantal ‘stationnekes’ aandoet; aankomen en dan opnieuw vertrekken. De bis daarna voor een voldaan publiek en na een tevreden applaus van deze keer zowat 65 man is een echt afscheidslied, een mooi goodbye van een band die het beste van zichzelve gaf en niet teleurstelde, dat bleek ook al uit de CD verkoop nadien. Mooi zo!
Winus
HALF EASY TRIO
Franz von Chossy – piano
Johannes Fend – contrabas
Martin Hafizi – drums
Jazzzolder, Predikheren Mechelen (B) 24 januari 2020
Tekst: Chris Joris en Winus
Fotografie: Winus (JAZZEPOES.BE)
