Ewout Pierreux Trio bouwt ambachtelijk

Vanavond gaan we nu eens niet buiten de lijntjes kleuren. We gaan voor gouweouwe degelijke, conventionele pianojazz en geen triplex of MDF. Vandaag wordt er gebouwd met echt hout! Het mag ook niks verbazen met vaklui als Ewout Pierreux en Jos Machtel en een jonge Jesse Dockx.

SOFTBOP
Jesse Dockx is een drumtalent dat z’n weg aan ’t maken is in de jazzscène. We zagen hem al eerder aantreden met Frank Vaganée; toen ook in trio met dezelfde Jos Machtel, de man met die opvallende duimtechniek, ooit geleerd van Victor Kaihatu. Het zal een heerlijke avond worden met softbop en het trio gaat van start met de standard ‘If I Were a Bell’, bekend sinds Miles het in z’n repertoire opnam.

ZANGERIG
Eigen nummers zullen volgen zoals ‘No More Doubt’ maar ook erg mooie covers zoals de ‘Tones for Joan’s Bones’ en da’s er eentje uit de begincarrière van de schitterende Amerikaanse pianist die Chick Corea wel is. Een ballade tussendoor mag volgen en Jos Machtel mag daar heel zangerig op bassen, heerlijk! Ewout die we vroeger tijdens de Hnita piano sessies, georganiseerd door de helaas te vroeg overleden Jos Knaepen, beter leerden kennen als bijzonder fijne pianist, heeft een hoog inlevingsvermogen en is bijzonder gevoelig op de toetsen daarna. ’A Nightingale Bird Sang in Berkeley Square’ was dat, een ouwe ballade van tijdens de tweede wereldoorlog en dan gaan we de eerste set terug al boppend uit. Ook Jesse Dockx kan dan soleren en je voelt het meteen, deze jongen heeft het in z’n mars!

De tweede set start dan met een héél percussieve Jesse Dockx en een heel mooie solo van Jos Machtel tijdens een bewerking van het Beiaardlied, een arrangement van Bert Joris en dat heet nu ‘Benoit’. Volgt er nog een heerlijke melodie, intussen gebracht door zovelen; deze ‘I’ll remember April’ en het trio zet dat weer schitterend neer voor weer een méér dan vijftigkoppig publiek op deze mooie zomeravond. Een volgend nummer dient zich dan aan als een hymne of gospel. Maar vloeit uit in weer een lekkere ballade, relaxen op hoog niveau is dat. Het is een eigen nummer van Pierreux blijkt weer, voorafgegaan door een compositie van één van zijn favoriete pianisten. Phineas Newborn (Jr.) zou dat geweest kunnen zijn maar dat kon ik hem helaas niet meer vragen.

My time is intussen running out, moet nog een laatste bus halen. Maar niet zonder nog een laatste stomende bop mee te pikken, nog eentje om er uit te swingen en dan is het gedaan. Nog een paar afscheids-shots en weg ben ik. De bis komt me nog overzweven als ik wat later al het pleintje oversteek, richting uitgang en naar ‘busje komt zo’. Alweer een avond to remember.

WWW.JAZZZOLDER.BE

Jazzzolder Mechelen (B) 14 juni 2019
Tekst en fotografie: Winus (JAZZEPOES.BE)