Yuri Honing’s Peace Orchestra onder de loep

Amsterdam, een stad die garant staat voor een flinke dosis straattheater. In de tunnel onder het spoor wurmen zich dagelijks honderden bussen naar de  enorme bushal naast station Amsterdam CS. Als er dan eens een bus vaststaat is meteen het gehele verkeer rondom het centraal station ontregeld. Handhavers doen hun best om de boel weer op de rails te krijgen, maar ze stuiten op een enorme dosis weerstand. Zo ook op deze speciale dag in april. Als de stadshelden een verkeersoproer hebben weten te beëindigen aan de Droogbak gaat even verderop in de hoofdstedelijke tempel van de jazz en improvisatie Honing en de zijnen van start met Nina Simone-klassieker Feeling Good. Een uitvoering waar de smart vanaf druipt.

Op Simone volgt een langgerekte uitvoering van een stuk dat lijkt te zijn geïnspireerd door Isis And Osiris van Alice Coltrane. Harpist van Kesteren krijgt en neemt het podium en laat horen dat zijn instrument niet uitsluitend is verbonden aan de impressionistische klanken van Debussy of Ravel of de etherische muziek van Coltrane, maar ook een instrument om (al of niet ondersteund door effectpedalen) krachtiger emoties mee te vertolken.

Yuri Honing’s Peace Orchestra in het Bimhuis 5 april 2023

SOUNDSCAPES
In deze enige set van vanavond worden vooral lang uitgesponnen nummers ge(re)construeerd. Het vijfkoppig ensemble brengt prachtige soundscapes voort. Ieder lid krijgt volledig de ruimte om hier één of meer ingrediënten aan toe te voegen. Ik noem bassist Tony Overwater en zijn aan oriëntaalse invloeden ontleende lijnen en punky basloopjes, Elina Zirina met haar afwisselend getokkel, zwevende akkoordenecho’s en bezielde solo’s en het af en toe intieme, dan weer ondersteunende en soms verpletterende slagwerk van Vroom. Ik noem het afwisselend meditatieve spel en de bijtijds zwaar aangezette harptirades van Van Kesteren en het constante, tomeloze en immer verrassende tenorsaxspel van Honing.

Slagwerker Yoràn Vroom

ODE
In het hart van het optreden brengt het ensemble Charles Lloyd’s Sweet Surrender ten gehore. De opbouw van dit nummer is anders dan dat van de vorige, want Honing neemt meteen en met grote zorgvuldigheid de lead in deze compositie van zijn inmiddels 85-jarige held. Als vervolgens ook de rest van de band zorg draagt voor de muzikale invulling veroorlooft Honing zich meer solistische vrijheden. Een bijzonder goed geslaagde ode.

PEACE
In de toegift brengt het vijftal een ode aan de vrede, in de vorm van Imagine van John Lennon. Het ensemble houdt zich in deze instrumentale uitvoering keurig aan de regels en voegt weinig toe aan het oorspronkelijke nummer. Het publiek dat, om OV-technische redenen, de zaal eerder heeft moeten verlaten heeft aan deze extra bijdrage niets gemist. Het mag daarom ook met recht een toegift worden genoemd. Een extra nummer, als dank voor het applaus.

EIGEN STANDAARD
Het Yuri Honing Peace Orchestra. Ik heb afgelopen tijd een aantal vergelijkingen voorbij zien komen. Pharoah Sanders, Alice en John Coltrane en Sun Ra. Elke vergelijking belicht een perspectief, maar is onvoldoende om de muziek van deze band mee te kenschetsen. Honing zet hier vooral een eigen standaard neer en maakt soms dankbaar gebruik van bestaand materiaal, maar bovenal geeft hij ruimte aan de kwaliteiten van zijn vier medebandleden. En dat maakt van zijn kwintet een heus vijfkoppig orkest.

YURI HONING PEACE ORCHESTRA
Yuri Honing – tenorsaxofoon
Yoràn Vroom – drums
Remy van Kesteren – harp
Ella Zirina – gitaar
Tony Overwater – contrabas en basgitaar

Bimhuis, Amsterdam (NL)
5 april 2023
Tekst: Robin Arends
Fotografie: Ranjani Nirosha