Afscheid Bredase jazz-apostel Jan Learbuch

Jan Learbuch
Van muzikant tot jazz-apostel

Breda, 26 december 1945  –  Breda, 29 mei 2023

In Golden Tulip Hotel Keyser Breda organiseerde Jan Learbuch 22 jaar lang zijn maandelijkse Swing Club concerten. Geheel in die stijl werd op zondag 4 juni op die zelfde locatie afscheid van hem genomen. Daar hoorde uiteraard live jazzmuziek bij. Na een formeel gedeelte met sprekers werd Jan door een lange erehaag geleid, waar hij zijn laatste grote applaus ontving voor hij vertrok. Na dit afscheid werd een wijntje of een pintje gedronken en geproost op het leven van Jan.
Het voortbestaan van de Swing Club concerten waarbij als vast ingrediënt jonge gastmuzikanten werden uitgenodigd, is onzeker geworden.   

Trompettiste Ellister van der Molen – ook regelmatige gastsoliste bij de Swing Club concerten – speelde na het afscheid een hartverscheurende ballade

JAN LEARBUCH – VAN MUZIKANT TOT JAZZ-APOSTEL door Peter Beije

Dichter Jules Deelder heeft eens in staccato-rijm zijn liefde voor de jazz betuigd.
Jazz is
Jazz leeft
En zo gaat dat een tijdje door

Voor Jan gold het credo: Jazz is liefde – naast de liefde die hij had voor Sylvia, dochter Ellis, schoonzoon Kees en de kleinkinderen Nils en Mia natuurlijk. Die kwam op de eerste plaats.
Muziek is om te verbinden, en jazz in het bijzonder, die liefde had Jan ook…

In het verhaal in dagblad De Stem, kort na het overlijden van Jan, werd gemeld dat hij vooral een vriendelijke man was. Dat klopt. Vriendelijk, en charmant ook, maar vastbesloten als het om jazz ging, om wat jazz moet zijn in zijn ogen.
Joke memoreerde het al. We ontmoetten elkaar regelmatig. Soms spraken we ook af op Jazz Middelheim in Antwerpen. Met afstand het gezelligste meerdaagse festival in de lage landen. Jan genoot van de muziek uit alle windstreken in Park Den Brandt. En hij laafde zich. Hij hoorde en nam het mee naar huis.
Toots Thielemans was daar een favoriet van zovelen, en ook van ons vieren. Middelheim was HET festival van Toots. De Belgisch-Amerikaan speelde er jaarlijks. Concerten die enorm ontroerden – want dat kon Toots als geen ander op latere leeftijd. Wat hebben we er genoten! En wat waren we geroerd!

Jan ging door de jaren heen steeds meer plezier beleven in het organiseren van concerten. De concerten hier in het hotel op de zondagmiddag, maar ook het swingfestival in de binnenstad van Breda. Ik schreef erover op de website van Jazz in Europe. Jan leverde keurig materiaal af dat ik in het Engels omsmeedde tot een verhaal.
Dat festival en de swingclub zag hij als een uitgelezen kans om jonge musici een podium te bieden. Jazz moest vooruit – jonge mensen op het podium konden jonge mensen in het publiek enthousiast maken. En natuurlijk was er de support van het vaste publiek hier in De Keyser, dat trouw was aan zijn inzet en die van Sylvia, laten we haar rol niet vergeten.
En ze kwamen graag naar Breda, die jonge musici. Kijk de lijst van de swingconcerten door de jaren heen er maar op na. Ook zij gaan Jan missen, maar hij maakt deel uit van hun muzikale opvoeding en geschiedenis.

Ellis en Sylvia vertelden ons vorige week zondag dat Jan op dinsdag zijn saxofoon en zijn klarinet aan Nils en Mia had gegeven, zijn zo dierbare kleinkinderen. Symbolischer kan het eigenlijk niet. Zijn gereedschap in de handen van hen, die een hele toekomst voor zich hebben.
Je leven kun je niet doorgeven – de liefde voor jouw muziek wel…..

Het geeft aan zoals Jan was. Vooruitkijken is zoveel interessanter dan achterom kijken… Je zelf ontwikkelen, nieuwe dingen een kans geven. Die jonge musici…

Gedreven voor zijn liefde voor de muziek. Zo werd Jan van een muzikant een jazzapostel… En apostels leven voort in onze herinnering,..
Jan, jazzapostel en lieve vriend…
Wat zal ik je missen…

Peter Beije sprak als persoonlijke vriend
tijdens het formele gedeelte van het afscheid.
Dit is de letterlijke weergave van zijn tekst.